Atelier Broucke verhuist naar Waulsort, langs de Maas ten zuiden van Dinant. U kan voor een laatste keer de sfeer in het atelier in Boechout komen opsnuiven, zoals het de voorbije achttien jaar op eigenzinnige wijze is geëvolueerd en gegroeid. Tegelijkertijd reorganiseer en verkoop ik een deel van mijn collectie. Ik hoop u hier te ontmoeten op:
zaterdag 5 mei
zondag 6 mei
zaterdag 12 mei
zondag 13 mei 2018 + after-party
telkens van 14 tot 18u
of op afspraak: 0495 94 94 67
Oude Steenweg 58, 2530 Boechout
Dan kom je in het atelier, plots hoor je de spelende kinderen, de keuvelende ouders niet meer, en kom je in jou stilte terecht. Jouw wereld, zowel via je fonkelende ogen, als een kind die zijn schatkamer toont. Dan zie je enkele grote schilderijen, maar plots zie je veel meer. Overal zijn schriften, tekeningen, allemaal op een heel precieze plek. Het landschappelijke staat centraal in mijn herinnering. Zelfs in een historiserende scène, beschouw je elk personage als een boom in mijn geheugen. Misschien heeft het ook alles te maken met de plek die je koos voor het atelier, met de uitzichten op de omgeving, die je totaal doet vergeten, waar op aarde je bent.
Boris Vervoordt
Soms kom je in een huis dat geen huis is maar een verhaal. Je hebt er amper een voet binnen gezet of het verhaal begint zich al te vertellen. Je leest en leest en leest, maar nooit krijg je het verhaal uitgelezen omdat het samen met het veranderende licht telkens weer herschreven wordt. Zo’n huis is Atelier Broucke.
Jelle Van Riet
We hadden in mei een eerste bijeenkomst in Boechout, in het huis-met-tuin van Koen Broucke, een beeldend kunstenaar met een groot hart voor Joseph Roth, bij wie we drie dagen mochten logeren. We vertaalden van zeven uur ’s ochtends tot zeven uur ’s avonds en gingen daarna samen met Koen in de tuin aan tafel en beleefden daar de eerste mooie zomerse dagen van het jaar. En we lachten en dronken de spanning eruit.
Els Snick en Ilse Lazaroms
In dit wonderlijke atelier is het goed toeven als boek, als kunstwerk, als mens. Hier was het dat ik de prachtbeelden van de Napoleon-voorstelling voor het eerst mocht aanschouwen. Zonder twijfel bestaat er geen betere plek om deze werken te ontdekken. Dat woord en beeld in Brouckes werkplaats romantisch in elkaar opgaan, kon alleen maar een goed voorteken zijn.
Bart Van Loo
Op zijn turnpantoffels, voorovergebogen over de tafel, met opgestroopte mouwen in zijn bevlekte schilderskiel, de bril bovenop zijn voorhoofd geschoven, de linkerhiel licht rustend op de tip van zijn rechterschoen. Hij tekende een hand op het doek. Een hand rustend op een tafellaken en een andere hand die losjes een schilderij vasthield. (…)
Hij zei dat het bleef komen, het schilderen hield niet op. Hij zei: ‘Voor elk schilderij dat hier vertrekt, komen er twee of drie nieuwe in de plaats.’ Soms droomde hij van een leeg atelier. Alles afleren, de verzamelingen opruimen, opnieuw beginnen. Hij zei: ‘Ik wil eindigen met een piano en een penseel.’
Koen Peeters
zaterdag 5 mei
zondag 6 mei
zaterdag 12 mei
zondag 13 mei 2018 + after-party
telkens van 14 tot 18u
of op afspraak: 0495 94 94 67
Oude Steenweg 58, 2530 Boechout
Dan kom je in het atelier, plots hoor je de spelende kinderen, de keuvelende ouders niet meer, en kom je in jou stilte terecht. Jouw wereld, zowel via je fonkelende ogen, als een kind die zijn schatkamer toont. Dan zie je enkele grote schilderijen, maar plots zie je veel meer. Overal zijn schriften, tekeningen, allemaal op een heel precieze plek. Het landschappelijke staat centraal in mijn herinnering. Zelfs in een historiserende scène, beschouw je elk personage als een boom in mijn geheugen. Misschien heeft het ook alles te maken met de plek die je koos voor het atelier, met de uitzichten op de omgeving, die je totaal doet vergeten, waar op aarde je bent.
Boris Vervoordt
Soms kom je in een huis dat geen huis is maar een verhaal. Je hebt er amper een voet binnen gezet of het verhaal begint zich al te vertellen. Je leest en leest en leest, maar nooit krijg je het verhaal uitgelezen omdat het samen met het veranderende licht telkens weer herschreven wordt. Zo’n huis is Atelier Broucke.
Jelle Van Riet
We hadden in mei een eerste bijeenkomst in Boechout, in het huis-met-tuin van Koen Broucke, een beeldend kunstenaar met een groot hart voor Joseph Roth, bij wie we drie dagen mochten logeren. We vertaalden van zeven uur ’s ochtends tot zeven uur ’s avonds en gingen daarna samen met Koen in de tuin aan tafel en beleefden daar de eerste mooie zomerse dagen van het jaar. En we lachten en dronken de spanning eruit.
Els Snick en Ilse Lazaroms
In dit wonderlijke atelier is het goed toeven als boek, als kunstwerk, als mens. Hier was het dat ik de prachtbeelden van de Napoleon-voorstelling voor het eerst mocht aanschouwen. Zonder twijfel bestaat er geen betere plek om deze werken te ontdekken. Dat woord en beeld in Brouckes werkplaats romantisch in elkaar opgaan, kon alleen maar een goed voorteken zijn.
Bart Van Loo
Op zijn turnpantoffels, voorovergebogen over de tafel, met opgestroopte mouwen in zijn bevlekte schilderskiel, de bril bovenop zijn voorhoofd geschoven, de linkerhiel licht rustend op de tip van zijn rechterschoen. Hij tekende een hand op het doek. Een hand rustend op een tafellaken en een andere hand die losjes een schilderij vasthield. (…)
Hij zei dat het bleef komen, het schilderen hield niet op. Hij zei: ‘Voor elk schilderij dat hier vertrekt, komen er twee of drie nieuwe in de plaats.’ Soms droomde hij van een leeg atelier. Alles afleren, de verzamelingen opruimen, opnieuw beginnen. Hij zei: ‘Ik wil eindigen met een piano en een penseel.’
Koen Peeters
foto: Johan Jacobs
